De wachter van de ophaalbrug.
http://www.youtube.com/watch?v=GhkpxpjHIRg
In vroegere tijden toen er nog een ophaalbrug wachter nodig was, om op te treden als spoor wissellaar voor de treinen die boven de grote rivieren rond kruisten.
Is er een verschrikkelijk incident voorgevallen, die alle andere gebeurtenissen ver te boven gaat.
Het meeste van de tijd stonden de bruggen open, om het zo gemakkelijker te maken voor de schepen om vrij heen en weer te kunnen varen.
Maar op gezette tijden van de dag moesten de treinen ook van de ophaal bruggen gebruik maken om de rivieren over te kunnen steken.
Het was de wisselwachter’s taak ervoor te zorgen dat de brug dicht ging op bepaalde tijden, zo dat de trein kon passeren.
Als de trein voorbij was dan moest de brug weer opgehaald worden, zodat het scheepvaartverkeer weer normaal heen en weer kon reizen.
Op een zeker dag zag een wisselwachter, dat er een trein in aankomst was.
Dus begon hij de passende controles uit te voeren om de ophaalbrug te vergrendelen.
Hij zag de koplampen van de trein dichterbij komen en controleerde nogmaals of het sluitings mechanisme van de ophaalbrug goed werkte.
Maar tot zijn grote schrik merkte hij op dat het vergrendelingsmechanisme zich niet vergrendelde zoals het behoorde te doen.
Als de brug niet goed is vergrendeld wanneer de trein er over heen raast, dan loopt de train uit de rails en zal in volle vaart naar beneden de rivier in storten.
Hij zag op zijn rooster dat juist deze trein een passagiers trein was, wat zijn dilemma nog verhoogde.
Gelukkig was de ophaalbrug wachter opgeleid om noodsituaties zoals dit het hoofd te kunnen bieden.
Dus hij wist dat hij de controlekamer uit kon rennen naar een schakelkast dicht in de buurt, om daar een specifieke hefboom over te halen om daarmee handmatig de ophaal brug te vergrendelen.
Hij had gelukkig de gebrekkige vergrendeling op tijd opgemerkt, dus hij rende naar buiten om de brug handmatig te vergrendelen.
Hij was opgelucht dat hij deze veiligheid tactiek teminste geleerd had.
Terwijl hij de hendel stevig op zijn plaats gedrukt hield, naderde de trein en het gerommel van de motor en de wielen op de rails groeide aan.
De wisselwachter wist dat hij zich nu snel schrap moest zetten voor de naderende trein.
Maar precies op dat moment hoorde hij een geluid waardoor zijn bloed in ijs veranderde!
Papa! Papa! waar ben je?
Het was zijn zoonje van 5 die de rails was over gestoken om hem te zoeken.
REN zoon! REN! Schreeuwde de vader.
Maar de trein naderde snel en vaders woorden werden verstikt in het donderende geluid van de aanstormende trein.
Hij liet de hendel even los om naar zijn zoontje toe te rennen en hem voor de denderende trein weg te sleuren! Maar toen realiseerde hij zich dat de trein naderde met een veel grotere snelheid dan hij had verwacht.
Hij zou nooit snel genoeg kunnen rennen om zijn zoon te kunnen pakken en dan op tijd terug te kunnen komen om de hendel weer neer te drukken en vast te houden, om zo de brug vergrendeld te houden voordat de trein de brug zou bereiken om de rivier over te steken!
Als hij de hendel niet ingedrukt zou houden dan zouden alle treinpaggasiers samen met de trein de rivier instorten, en de meesten zouden de val van deze hoogte niet overleven.
Met een afgrijselijke schreeuw, greep hij de hendel vast terwijl de trein voorbij stormde!
Niemand aan boord van de trein heeft ooit gemerkt hoe dat kleine,gebroken lichaampje hevig en genadeloos in de rivier werd geslingerd door de trein.
Niemand hoorde ooit de gruwelijke plons waarmee het jonge lichaampje in de rivier terecht kwam.
Niemand was zich ooit bewust van de snikkende man die de hendel nog steeds vast hield, vele minuten nadat de trein al lang weg en uit het zicht verdwenen was.
Niemand zag de man toen hij naar huis liep, langzamer en meer terneergeslagen dan ooit tevoren, om aan zijn vrouw te vertellen hoe hun zoon gestorven was.
Als jij je ook maar een heel klein beetje zou kunnen voorstellen, hoe het hart van deze man aanvoelde over dit enorme verlies, Dan kan je mischien ook een heel klein beetje beginnen te begrijpen, hoe het hart van Onze Vader in de hemel aan voelde, toen HIJ zijn enige ZOON opofferde, om als brug te dienen over de kloof die er lag tussen ons en het eeuwige leven.
==========================
Somewhere Over the Rainbow wat een prachtig verhaal.
https://www.facebook.com/SimantovAllalouf/posts/10203293644436893
https://www.youtube.com/watch?v=PSZxmZmBfnU
door Simantov Allalouf
Somewhere Over the Rainbow
Het lied, Ergens over de regenboog en de diepere betekenis er van,
Heel erg ontroered, lees AUB tot het einde.
Op de 2014 Oscar uitreiking, vierden ze de 75ste verjaardag van het uitbrengen van de film de Wizard of Oz, door Pink Floyd Somewhere Over the Rainbow te laten zingen, met hoogtepunten uit de film op de achtergrond.
Maar heel weinig mensen realiserden zich terwijl ze naar het zingen van deze geweldige artiest zaten te luisteren. Dat het ontstaan van dit onvergetelijke lied, voortkomt vanuit de diepten van de ellendige ervaringen van het Joodse volk.
Het is bijvoorbeeld geen toeval, dat de grootste kerst liederen aller tijden werden geschreven door Joden. Zoals Bijvoorbeeld, Rudolph, the Red Nosed Reindeer, die werd geschreven door Johnny Marks.
En White Christmas werd geschreven door de zoon van een Joodse liturgische zanger (voorzanger) Irving Berlin.
Maar misschien wel het meest aangrijpende lied "Somewhere Over the Rainbow", die komt voort uit de massale uittocht uit Europa van het Joodse volk..
De tekst werd geschreven door Yip Harburg in 1939.
Hij was de jongste van vier kinderen geboren uit Russisch-joodse immigranten.
Zijn echte naam was Isidore Hochberg en hij groeide op in een Jiddisch sprekend, orthodox Joods gezin in New York.
De muziek is geschreven door Harold Arlen, de zoon van een voorzanger.
Zijn echte naam was Hyman Arluck en zijn ouders waren afkomstig uit Litouwen.
Samen schreven Hochberg en Arluck "Somewhere Over the Rainbow". Dit lied werd in de 20ste eeuw uitgeroepen tot top 1 lied door de Recording Industry Association of America (RIAA) en de National Endowment for the Arts (NEA).
Tijdens het schrijven van dit lied doken de twee mannen diep in hun allochtone joodse bewustzijn, die omlijst was door de pogroms van het verleden en de Holocaust die in aantocht was. Zij schreven zo een onvergetelijke melodie die dicht in de buurt van een profetisch woord kwam.
Lees de tekst in haar joodse context en plotseling gaan de woorden niet meer over tovenaars en Oz, maar over de hunkering van de joodse overlevingsdrang.
Somewhere over the rainbow
Ergens ver over de regenboog
Way up high,
There’s a land that I heard of
Daar is een land waar ik over gehoord heb
Once in a lullaby.
Eens in een wiege liedje
Somewhere over the rainbow
Ergens ver over de regenboog.
Skies are blue,
zijn de luchten blauw
And the dreams that you dare to dream
En waar de dromen die je durft te dromen.
Really do come true.
Werkelijk uit komen.
Someday I’ll wish upon a star
Op een dag ,dat wens ik bij een ster
And wake up where the clouds are far Behind me.
En zal ik ontwaken waar de (dreigende )wolken ver achter me liggen
Where troubles melt like lemon drops
Daar waar problemen smelten als zuurtjes
Away above the chimney tops
Ver weg van de schoorstenen
That’s where you’ll find me
Dat is waar je me kunt vinden.
Somewhere over the rainbow
Ergens ver weg over de regenboog
Bluebirds fly.
Vliegen blauwe vogels
Birds fly over the rainbow.
Vogels vliegen over de regeboog
Why then, oh why can’t I?
Waarom dan O waarom kan ik dat niet?
If happy little bluebirds fly
Als gelukkige kleine blauwe vogels vliegen
Beyond the rainbow
Over de regenboog heen.
Why, oh why can’t I?
Waarom,O waarom kan ik dat niet?De Joden van Europa konden niet vliegen.
Ze konden niet ontsnappen voorbij de regenboog.
Harburg had bijna een zieners blik toen hij sprak over willen vliegen als een bluebird, weg van de schoorsteen toppen.
Na het Auschwitz-tijdperk, hebben schoorstenen een geheel andere betekenis gekregen dan ze hadden aan het begin van 1939.
Pink's moeder is Judith Kugel. Ze is joods en van Litouwse afkomst.
Terwijl Pink Floyd het Harburg / Arlen lied stond te zingen vanaf het podium tijdens de Academy Awards zat ik na te denken over de film en ik dacht aan Europa's verloren Joden en de immigranten die naar Amerika kwamen.
En opeens werd ik overweldigd door de ironie dat voor tweeduizend jaar lang het land waar de Joden over gehoord hadden in een wiegeliedje niet Amerika was,m aar Israël!!
Het merkwaardige is dat binnen minder dan tien jaar na het uitbrengen van Somewhere Over the Rainbow de ballingschap voorbij was en de staat Israël werd herboren.
Misschien komen de dromen die je durft te dromen toch echt uit!
Vertaling,A.Dokter.
=========================
Het offer van een vader!
Na het zingen van een paar van de gebruikelijke zondagavond gezangen, stond de voorganger van de kerk langzaam op en liep naar de preekstoel.
Even voordat hij zijn preek voor die avond gaf introduceerde hij in het kort een andere voorganger die te gast was in de dienst.
De voorganger vertelde de gemeente, dat de voorganger die te gast was,een van zijn dierbaarste jeugdvrienden was en dat hij hem een paar minuten wilde geven om de gemeente te groeten en iets met hen te delen, wat hij op zijn hart had.
Na dit gezegd te hebben, stapte een oudere man naar voren en ging achter de spreekstoel staan.
Dit was het verhaal wat hij vertelde..
Een vader, zijn zoon, en een vriend van zijn zoon gingen zeilen langs de Pacifische kust.
Een plotseling snel naderende storm blokeerde elke poging om terug te keren naar de kust.
De golven waren zo hoog, dat het de vader, hoewel hij een ervaren zeiler was, niet lukte om de boot recht op te houden.
En dus werden ze alle drie de oceaan ingezwiept toen de boot omsloog.
De oude man stopte even, toen hij oogcontact maakte met twee tieners die voor het eerst sinds de dienst was begonnen enige ïnterese begonnen te tonen, vanwege zijn verhaal.
De oude voorganger ging verder met zijn verhaal.
Terwijl hij een reddingslijn vast greep moest de vader de meest verschrikkelijke beslissing van zijn hele leven maken!
Naar welke jongen moest hij het uit einde van de reddings lijn toe gooien?
Hij had slechts enkele seconden om een beslissing te maken.
De vader wist dat zijn zoon een christen was en hij wist ook dat zijn zoon's vriend geen christen was.
De gigantische pijn die hij voelde tijdens het nemen van zijn beslissing kon door niets worden overtroffen, zelfs niet door de toren hoge golven.
Terwijl de Vader uitschreeuwde, "Ik houd van je mijn zoon" gooide hij de reddings lijn naar de vriend van zijn zoon toe!
Tegen de tijd dat de vader zijn zoons vriend terug had getrokken naar de omgeslagen boot toe was zijn eigen zoon verdwenen in de razende golven van die duistere nacht. Zijn lichaam werd nooit terug gevonden.
Ondertussen zaten de twee tieners rechtop in de kerkbank, en wachten met spanning op de volgende woorden die uit de mond van de oude voorganger zouden komen.
De vader zo vervolgde de oude man, wist dat zijn zoon de eeuwigheid in zou stappen met JEZUS!
En hij kon de gedachte niet verdragen, dat de vriend van zijn zoon de eeuwigheid in zou stappen zonder Jezus.
Daarom offerde hij zijn zoon op, zodat diens vriend gered zou kunnen worden.
Hoe groot is de liefde van God dat hij het zelfde heeft gedaan voor ons!
Onze hemelse Vader offerde Zijn enige Zoon op voor ons, zodat wij gered kunnen worden.
Ik spoor u aan, om ZIJN aanbod om U te redden aan te nemen.
En grijp de reddings lijn vast die HIJ U toe gooit in deze dienst!
Na dat hij dit gezegd had, nam de oude man weer plaats op zijn stoel, terwijl er een grote stilte over de zaal viel.
De voorganger van de gemeente stond op en liep weer lanzaam naar de spreek stoel toe en gaf een korte preek, waarna hij een uitnodiging deed.
Maar niemand gaf echter gehoor aan zijn oproep.
Binnen enkele minuten na het einde van de dienst kwamen de twee tieners naar de oude man toe.
Dat was een mooi verhaal zei een van hen beleefd, maar ik denk niet dat het erg realistisch was van die vader om het leven van zijn enige zoon op te geven in de hoop dat de vriend van zijn zoon een Christen zou worden.
Nou, daar heb je gelijk in zei de oude man, en terwijl hij naar zijn versleten bijbel keek, verspreide een breede glimlach zich over het smalle gezicht van de oude man. Opnieuw keek hij de twee jongens aan en zei, Het is absoluut niet realistisch he? Maar toch sta ik hier vandaag om dit verhaal te vertellen.
En het laat me een heel klein beetje zien, hoe of het voor GOD moet zijn geweesd, om ZIJN enigste zoon op te geven voor mij.
Want zie je,
IK BEN DIE VADER EN UW VOORGANGER IS MIJN ZOON”S VRIEND!!
=================
De hete breinaald
Een paar honderd jaar geleden werd iemand die had gestolen zwaar gestraft. Zelfs kinderen konden in de gevangenis geworpen worden als ze hadden gestolen.
Nu was er eens een jongen die bij z'n oma woonde. Hij kon het maar niet laten om te stelen. Oma was bang dat hij in een tuchthuis zou komen. Ze bedacht een goed middel om hem af te schrikken en omdat ze toch zat te breien besloot ze: 'Willem, als je weer steelt, dan maak ik deze breinaald heet en doe ik hem op je hand.'
Het lijkt een heel wrede straf, maar ze had liever dat hij goed schrok door die brandwond, dan dat hij in die vieze gevangenis kwam.
Een tijdje ging het goed, maar op een dag was het weer zover. Willem had weer gestolen.
'Kom hier, Willem,' zei oma. Ze maakte een breinaald heet, pakte zijn hand en... wat denk je dat er gebeurde? Ze deed de hete breinaald op haar eigen hand neerkomen. De tranen van spijt sprongen Willem in de ogen. Hij heeft nooit meer gestolen.
" Bent u de vrouw van God?"
Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen de namen van alle klasgenoten op een papier te schrijven en naast de naam enige ruimte te laten.
Daarna zei ze tegen deze leerlingen dat ze het beste wat ze over deze klasgenoten zouden kunnen vertellen achter de naam moesten schrijven en dat ze achter iedere naam iets moesten schrijven.
De opdracht duurde het gehele lesuur en aan het einde van de les moest de opdracht ingeleverd worden bij de lerares.
"Ik wist niet dat ik voor iemand anders zoveel waarde had!"
En ... "Ik wist niet dat anderen mij zo leuk vinden", waren de over het algemeen gehoorde commentaren.
Ook wist de leerkracht niet of de leerlingen onderling of met hun ouders hierover gesproken hadden.
Maar dat was ook niet het belangrijkste. Die oefening had zijn effect gehad.
De leerlingen waren gelukkig met zichzelf en met de anderen.
De kerk was overvol met vele vrienden. Een voor een gingen de mensen die van hem gehouden hadden of hem gekend hadden bij zijn graf voorbij en bewezen hem de laatste eer. De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf en bad voor hem.
Toen zei hij; "Mark heeft zeer vaak over u gesproken".
Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen zich rondom de lerares. Charlie lachte een beetje en bekende: "Ik heb mijn lijst ook nog. Deze ligt in de bovenste lade van mijn bureau".
Heleen, de vrouw van Joost, zei: " Joost heeft me gevraagd of ik uw lijst in ons trouwalbum wilde plakken".
"Ik neem hem overal mee naar toe" zei Vicky en voegde er aan toe :"Volgens mij heeft iedereen die lijst nog, en onder handbereik".
Zeg het ze, voordat het te laat is.
Je kunt het op verschillende manieren doen, bijvoorbeeld door deze boodschap naar hen te sturen.
Doe je dit niet dan heb je weer een geweldige mogelijkheid laten liggen om iets moois en goeds te doen voor deze mensen.
Wanneer je te druk bent of het te druk hebt om een paar minuten op te offeren om iemand dit bericht te sturen, dan is dit mogelijk en hopelijk de eerste keer, dat je niets gedaan hebt om een ander te bemoedigen.
Denk hierom: Wat je oogst is wat je zaait.
De invloed die je in het leven van een ander hebt komt terug in je eigen leven. Deze dag zou een gezegende dag moeten zijn en ten minste even bijzonder als dat jij dat bent.
Voel je vrij om deze bemoedigende brief aan iemand door te sturen.
Stuur deze brief alleen aan mensen die van betekenis zijn voor jou en het resultaat zal je verbazen.
=======================
HET HANDJE DAT JE VASTHOUDT
MOEILIJKHEDEN OP DE WEG
Er was eens een koning die een zware steen op de weg legde en zich daarna verstopte om te zien wat er zou gebeuren. Wat zouden zijn onderdanen doen? Vanuit zijn schuilplaats zag hij mensen van allerlei rang en stand die om de steen heen liepen en hun weg vervolgden. Sommigen luid mopperend op de koning die er niet voor zorgde dat de wegen in zijn rijk begaanbaar waren. Totdat ten slotte een arme boer voorbijkwam met een vracht groente op de rug, die hij in de stad wilde verkopen.
Hij legde zijn zware last op de grond en met veel moeite lukte het hem de steen naar de kant van de weg te rollen. Toen zag hij een beurs die onder de steen verstopt was. In de beurs bevonden zich enkele goudstukken en een briefje waarop stond dat de persoon die de zware steen zou verwijderen, deze goudstukken mocht houden.
Van deze arme boer kunnen we leren dat hij ongevraagd bereid was iets te doen voor een ander. Als er moeilijkheden op onze weg komen, wat doen we ermee? Gaan we er met een grote boog omheen? Zijn we bereid op te ruimen wat we kunnen opruimen? We mogen die steen op de weg zien ook zien als beproevingen die we tegenkomen. Van zijn beproevingen zegt Jesaja: 'Zie, mijn bittere beproeving werd mij tot heil.'
schrijver onbekend
====================
Een rechtzaak
Het zal nu wel zo’n dikke 40 jaar geleden zijn toen in Zuid-Afrika een rechtszaak was tegen een moordenaar. De man stond terecht wegens moord met voorbedachten rade. Hij was op een dag het huis van het gezin binnengedrongen. Had de man en vrouw, met hun zoon mee naar buiten genomen. Hij had daar voor de ogen van de vrouw haar man en haar zoon op wrede manier om het leven gebracht, en de vrouw had hij mishandeld achter gelaten.
De moordenaar stond aan de ene kant in de rechtszaal, de vrouw zichtbaar door het leed wat haar was overkomen aan de andere kant. De rechters waren eensluidend in hun oordeel, deze man zou levenslang krijgen voor de brute manier waarop hij anderen van het leven had beroofd. De rechter vroeg de vrouw of zij zich in dit vonnis kon vinden en of zij daar iets aan toe te voegen had. Toen ging de vrouw staan en vroeg de rechter: "Rechter zou u deze man willen toestaan dat hij mij als alleenstaande weduwe 1 maal in de week bezoekt om voor mij een steun te zijn, om zo te verzachten in de vele facetten waarin ik mijn man mis? En zou u deze man willen toestaan dat hij mij minstens 1 maal in de week bezoekt als mijn zoon, zodat ik het gemis wat is door het ontstaan door de dood van mijn zoon zo enigszins te verlichten?"
Een golf van ontzetting ging door de zaal na de woorden die deze vrouw had uitgesproken. De moordenaar zakte vol ontzetting over de onvoorstelbare woorden die hij hoorde door de knieën. Ook de rechters waren sprakeloos door de woorden die de vrouw had gesproken.
In de zaal zwol langzaam het lied aan:
Genade groot, oneindig groot, genade die ik niet verdien...
dit is het lied
Genade, zo oneindig groot. Dat ik, die 't niet verdien het leven vond, want ik was dood en blind, maar nu kan 'k zien.
Genade die mij heeft geleerd te vrezen voor het kwaad. Maar ook - als ik mij tot Hem keer dat God mij nooit verlaat.
Want Jezus droeg mijn zondelast en tranen aan het kruis. Hij houdt mij door genade vast en brengt mij veilig thuis.
Als ik daar in zijn heerlijkheid mag stralen als de zon, dan prijs ik Hem in eeuwigheid ) dat ik genade vond. )2x
auteur onbekend
‘In het huis mijns Vaders zijn vele woningen (anders zou Ik het u gezegd hebben) want Ik ga heen om u plaats te bereiden en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben (Johannes 14 : 2 en 3)’.
Ik had al diverse malen tevergeefs aangebeld. En net, toen ik besloten had om mijn weg maar te vervolgen, kwam de buurman aan fietsen. ‘Ze is er is niet, maar gaat u maar achterom’ riep hij.
‘Ja, maar als ze niet thuis is, dan heb ik er ook niets te zoeken’ antwoordde ik hem.
‘Ja, maar u mag er wel in, u bent toch van de Woningstichting?’
Ik moest even over die vraag nadenken;
‘U bent toch van de Woningstichting?’ Blijkbaar als je van de Woningstichting bent mag je een huis in, ook al is er niemand thuis, ja, je mag zelfs achterom.
‘U bent toch van de woningstichting’. ?
Even flitste het door me heen, ja eigenlijk heb ik als pastor, zo dacht ik, met de Woningstichting wel indirect wat te maken en antwoordde de buurman daarom vervolgens ; ’Ja, eigenlijk ben ik een klein beetje van een Woningstichting, alleen heb ik in mijn beroep niet zoveel met aardse woningen te maken’.
‘O vroeg de man ; met wat voor woningen dan wel?’.
Ik dacht hier ligt een uitgelezen kans ; ‘Nou, ik heb meer – wijzend naar boven - met woningen hierboven van doen’.
Vriendelijk glimlachte hij en keek wat medelijdend. Ik had niet zo het gevoel dat het direct wortel schoot, maar in ieder geval was hij vriendelijk en behulpzaam.
Nadat ik mijn ‘bezoek’weg had vervolgd kwam ik in een Verzorgingstehuis, waar de voordeur van de kamer wagenwijd open stond. Ze lag op bed en zag dat ze erg ziek was. ‘Ja, ik dacht niet dat ik er nog zo lang ben, ik ben ziek, oud en versleten’ zo liet ze me weten. ‘Ik wil nog wel wat leven maar als ik weggenomen wordt dan is het ook goed’.
‘En dan?‘ vroeg ik voorzichtig ; ‘Ach dan zal daar boven toch wel een plekje voor me zijn, dacht u ook niet?’.
Of het zo moest zijn, even daarvoor had ik nog iemand verteld dat ik van een soort Woningstichting was. We spraken vervolgens even kort, gezien haar situatie, over die tekst uit Johannes 14 ; ‘In het huis mijns Vaders zijn vele woningen (anders zou Ik het u gezegd hebben) want Ik ga heen om u plaats te bereiden en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben (vs. 2 en 3)’.
Johannes 14 spreekt hier troostvolle woorden over woningen, overigens zonder kwalificatie, die bewoond mogen worden door hen die op aarde een persoonlijke geloofsrelatie met de Heiland hebben gekregen.
Hier opent de Heiland, zo mocht ik haar vertellen, een schoon vergezicht voor allen die hier op aarde op Hem hun vertrouwen stellen. Voor al degenen wordt het huis des Vaders, de hemel, als toekomstige, eeuwige vaste woonplaats voorgesteld.
In dit gedeelte ligt trouwens ook de heerlijke zekerheid van een hartelijk welkom.
Wat klinkt hieruit te midden van alle verwarring in de wereld, toch een hemelse troost.
‘Heb je geen zwaar beroep’ wordt mij wel eens gevraagd.
Nu, inderdaad er zijn soms momenten dat het niet mee valt, maar dit zijn toch momenten die je voor geen goud wilt missen.
In dienst van ‘De Woningstichting’ mensen mogen wijzen op die heerlijke woningen waar je binnen mag gaan. Ja, soms kun je het gevoel hebben in het leven dat je ‘achterom’ moet om binnen te komen, maar dan toch weten dat Yeshua Zelf met wijd geopende armen daar staat, om Zijn kinderen van harte welkom te heten.
=====================
De Muizenval
Een muis keek door een barst in de muur en zag de landbouwer en zijn vrouw een postpakket openen. Wat voor lekkers zou daar wel kunnen inzitten? Met schrik om het hart zag hij wat er in het pak zak: Muizenvallen! De muis verliet zijn uitkijkpost en snelde over het boerenerf de andere dieren tegemoet: "Er zijn muizenvallen in het huis, er zijn muizenvallen in huis!!!"
De kip pikte graantjes van het erf, hief haar hoofd op en kakelde, "Mijnheer Muis, Dat is een ernstig probleem voor U maar wat gaat mij dat aan. U kunt doordoor in problemen komen, maar ik toch niet”. En pikte rustig verder graantjes van het erf.
De muis snelde nu naar het schaap en snikte hevig: "Er zijn muizenvallen in het huis." "Ik ben zo zeer droevig voor jou, Mijnhèèèr Muis, " sympathiseerde het mekkerende schaap, "maar er is niets wat ik voor je kan doen. Maar wees verzèèkerd dat je in mijn gebèèden zal zijn.”
De muis wendde zich uiteindelijk tot de koe, maar ook die bleef meer dan rustig en antwoordde: ”Gelukkig kom ik nooit in het huis en zal ik zelf dus niet in gevaar komen, Meueueue! ”
Zo keerde de muis uiteindelijk, het kopje hulpeloos naar beneden hangend, terug naar het huis. Niemand begreep zijn probleem. Noch aan het gekakel van de kip, noch in het sermoen van het schaap of aan het geloei van de koe had hij enige steun gevonden. Hij diende zijn lot alleen te ondergaan en zag zijn zekere dood onder ogen.
Diezelfde nacht werd door het huis een klak gehoord, als het geluid van een muizenval die zijn prooi vangt. De vrouw van de landbouwer had het gehoord en kwam uit haar bed om te zien wat er in de val zat. Maar in het duister zag ze niet dat er geen muis in de val zat. Het was een gifslang die met haar staart in de val vastgeklemd zat. En voor de vrouw zich dat realiseerde had de slang haar genadeloos een beet toegebracht.
De landbouwer werd gewekt door de gil en bracht zijn vrouw zo snel als hij kon naar het ziekenhuis. Maar de behandeling faalde en de vrouw vroeg om haar laatste uren thuis te mogen zijn. Met hoge koorts kwam ze terug . Nu weet iedereen dat je een zieke best behandelt met ... verse kippensoep. En zo nam de landbouwer zijn houthakkersbijl vast en vond op het boerenerf het beste ingrediënt voor kippensoep: de kip.
Maar de koorts van zijn vrouw nam toe en ze verzwakte verder, zodat de vrienden en de buren kwamen om bij haar te waken. Om hen te eten te geven, slachtte de landbouwer het schaap.
Uiteindelijk stierf de vrouw van de landbouwer en vele mensen kwamen van verre naar haar begrafenis. En om iedereen een waardige maaltijd te kunnen geven, besloot de landbouwer de koe te slachten zodat iedereen zonder honger weer naar huis kon na de begrafenismaaltijd.
En de muis genoot nog lang na van de restjes.
Maak jouw eigen website met JouwWeb